aaiBoek

Eindejaarslijstjes. Als vetgevoederde eend moeten we ze slikken. Iedereen een lijstje, iedereen over alles een hapklare mening. Van de prominente Goede-3VOOR12-Smaak, over overbelegen-donna-klaszeikerds, tot zelfs kaduke-stubru-uitschuivers.

Als ik me dan toch in de nostalgische tredmolen mag voortslepen, dan liever in het gezelschap van de no-nonsense Zeitgeist van Google en de AOL-hitlijst. Aanvullend papieren leesvoer is hierbij The Google Story.

"Ik zoek een vrouw met een familienaam à la Bollen, Bollekens of Bolle", klonk het ooit in De Droomfabriek. En wel uit de mond van ene heer Smout -nee, niet deze.

Blijkbaar is hij niet de enige bronstige beer op zoek naar bollen. Want het décolleté van ene Anke Buckinx deed de Stubru-server hoesten als een kromgewroete kompel. (Firefox mag trouwens ook wroeten op het fotoscript.)

Net als Tettenman komt de Stubru-surfer dus niet bepaald voor de muziek. Wél voor een studente journalistiek die niet haar naam, dan wel een artikeltje heeft gestolen. Het zij zo.

Van timing gesproken: een week na de release van de nieuwe Spinvis wordt er info gelost over een nieuwe Lotus Europa.

Maar die verbleekt tegenover Jeremy's speeltje van deze week: de Bugatti Veyron. Ofte de snelste productiewagen ooit gemaakt. Barok met de kapitale B. Een sprookje van 16 cylinders, 8000 cc, 4 turbo's, 1001 pk, en vooral 1 miljoen euro (exclusief 40 litertjes benzine/100km). Maar dat zal ze in Vorst -oeps- koud laten.

Here in my car
I feel safest of all
I can lock all my doors
It's the only way to live
In cars
(Gary Numan - Cars)

Nieuw speelgoed, allemaal goed en wel. Maar nu dringend weer wat kennisschade inhalen. Vanavond alvast goed begonnen, dus minstens half gewonnen.

De komende weken maanden zal ik mezelf op een geek-dieet proberen te zetten van css, php, mysql, meer van die dingen waarin o.a. nerds en/of whizzkids al een voorsprong mee namen. En vooral een regelmatiger leven staat ook op het verlanglijst. En meteen is dat laatste voornemen er al aan voor de moeite.

Sinds wanneer kunnen Nederlanders Googlen op .nl-domeinen? Tot voor kort waren zij zowat de enigen die verstoken zaten van zulke nationalistische preselectie. Maar kom, fijn voor zij die op ons neerkijken.

Bijt nou niet meteen m'n tong af, want aan mijn lichte haatverhouding met de Kezen zit ook een warme liefdevolle zijde. Bijt m'n tong af van Spinvis was trouwens de zalige dinsdagse soundtrack. Beste Eric de Jong, ik stel u bij deze voor aan Daan 'Jamais Neutral' Stuyven.

(dit relatief oudje via uren.dagen.nachten)

Gelukkig is er nog Hollandse Nieuwe van Mariska Baars -what's in a name- en Spinvis (hier en hier).

Ai ai ai, de peetvader van dit aaiBoek is niet langer in mijn eigenste handen. Zotte kosten gedaan en dat trouwe iBookje vervangen door een Powerbookje, een kleine grote-mensencomputer. Grote zus mag nu het witte wondertje afdragen.
Enfin, m'n apenjaren zijn eindelijk voorbij, hoop ik. En hopelijk komen die intel/apple bakken nu niet te snel.


(ilovemymacthesong.com via eug)

Toegegeven, ik ben een redelijk onvoorwaardelijk Humo-lezer. Jarenlang ging ik die ochtend in de krantenlang mijn dinsdagse portie zedenverlichting ophalen. En nu heb ik mezelf eindelijk zover gekregen een abonnement te nemen op dat wekelijks stukje Mortier-vertier.

Natuurlijk was Murphy weer in goede doen, toen ik vanochtend weer neurotisch mijn kloten op de toog van de krantenboer neertelde... Die avond in de brievenbus: mijn eerste abonnement-Humo. Niet dat twee tintelende rubbertjes te veel hooi op mijn -euh- vork zouden zijn.

Afijn. 't Is de inhoud die telt. En wat erger ik me toch in stijgende mate aan die irritante De Morgen-pen van een Douglas De Coninck. De interessantse dossiers worden pertinenter uitgediept dan het Deurganckdok dat wel. Maar die wat heeft die man toch een houterige stijl. Zageventen kunnen niemand om de vingers winden, me dunkt.

Maar genoeg verzuurd. Gelukkig is er Sam. Of beter nog: de b-r-i-l-j-a-n-t-e parodie van Cornelius Bracke op de Sam-blogs.

Een weekendje thuis. Dat moet toch al minstens drie maanden geleden zijn. En net in dat sociale vacuüm kwam ik in contact met het grootste aantal mensen ooit. Denk qua grote orde aan een getalletje met 8 nullen erachter.

Ach, voetjes op de grond en eens rustig uitkijken naar de dingen uit het grote-mensenbestaan: een dakje onder de winterzon? Vervoer? De professionele papierwinkel? En stiekem toch nog wat nieuw technologisch speelgoed. Om uiteindelijk vanavond weg te dromen bij virtuoze boys and their toys. Maar dit indachtig natuurlijk...

Terwijl m'n Google-statistieken aan het lopen zijn, even een videotestje plegen. En wel met een filmpje van een testrit met een zelfgemaakte bakfiets. (Meer info: nieuwsblad.be en aspis.chirosas.be.)

Gisteren snel de Google analytics-code ingeplakt. Kwestie van mee te zijn.
Er zit dus een postje over me and my Google in the pipeline.

18 jaren van mijn jonge leven, zowat 18 x 52 heb ik 's zondags mijn korte broek aangetrokken. Een zondag is totnogtoe zijn naam niet waardig zonder naar de chiro te gaan.

Maar de wijsheid gebiedt me te stoppen op een hoogtepunt. Dus trek ik er dit weekend een streep onder. Met pijn in het hart, maar het is mooi geweest.

Zo mooi zelfs dat ik me volgens de SAM-test een 'voortrekker' mag noemen. Die vind je op www.sam.be, "Met dank aan de bvba Openminds voor het ter beschikking stellen van de domeinnaam sam.be".

En door die Belgische dns-stunt is het hoogseizoen voor domeinjagers geopend. Net even de proef op de gratis som genomen bij registratie-domein.be om -hoe kon het ook anders- twee domeinnamen voor te bouwen chiro-sites te claimen.

Boeken zijn niet m'n beste vrienden. Ze zijn iets uit een andere wereld voor me, uit een wereld van intellegentsia die er rustig de tijd voor nemen. Hoewel, eigenlijk leg ik de schuldvraag van het niet-lezen bij mezelf: lees ik simpelweg te traag en heb ik daarom geen goesting om te gaan zitten in een hoekje met een boekje? In boekenbeurstijden een pertinente overpeinzing.

Kranten- en vooral tijdschriftenartikels zijn dan weer hapklare brokken die ik me graag laat smaken. Ach, ik ben een internetmens en scan me eenmaal oppervlakkig de pleuris. Als je dan op afgelopen maandag drie kranten diagonaal doorcrosste, dan kon je niet om de boekenstrijd op het net heen. De titanen wetten al langer hun messen, maar nu neemt het de proporties aan van de Franse sociale builenpest.

Een hele dag al spookte die Franse kwestie door m'n vermoeide hoofd. En het commentaar van Der Sturtewagen, maakt een jongmens niet bepaald vrolijker. Slachtoffer van onze eigen bezitsdrang, dat zijn we geworden. Die kutmarokkaantjes en teringturken -excuse les mots- willen ocharm meelopen in onze mallemolen van groot vertoon.

Een Duitse luxewagen met een leeftijd van twee cijfers eindigt geheid in hun handen. Een barokkig aantal pk's bleek ook vorige week -maar de teugels die slippen als een paling door onze vingertjes. En opzichtige merkkledij made in hun vaderland, moet er nog een nepgouden randje aan geven. Het is zij tegen wij.

Verslijt me nu niet als Sarkoziaan, alsjeblieft. Maar dit weekend kreeg ik een verzurende oprisping toen ik voor het goede doel de hort was opgegaan met een geleende bestelwagen. Daarop hing een Vlaamse leeuw gestickerd. En nadat ik het ding een nachtje had laten buitenslapen, waren de sticker en m'n achteruitkijkspiegel verschwunden.

De wereld staat in brand en we worden het stilletjesaan zelf gewaar. Snif.

Eindelijk een vrij dagje, eindelijk nog eens de tijd om wat aan te modderen op het net. En weer moeten de jongens de Soulwax het vehikel spelen voor mijn testjes. Dit keer met de fijne fotohosting van flickr.com -weer zo'n marketinguitschuiver trouwens.

Alle gekheid op een ... plankje. Hoewel Soulwax me dezer dagen meer conceptueel dan muzikaal interesseert, koop ik stiekem nog al hun releases. Alleen jammer dat een iPodcrash me een massa dj-sets en live-sessies armer maakte. But that's the E-talking for today.

Ooit op mijn donder gekregen omdat ik voor een autopromotioneel niemendalletje o.a. de quote 'het internet is van nature multimediaal...' niet wou opnemen. Geef nu toe, qua dooddoener kan ie tellen als een stockbroker.

Maar nu is dit plat commerciële zinnetje een handige kapstok om mijn komende experimentjes aan te kondigen. Verwacht nu geen technologische hoogstandjes uit de whizzkid-kama sutra.

Wel zal je hier ietwat luizige stukjes geluid, video en foto's gaan vinden, als ze een meerwaarde hebben en handig zijn tenminste.

De nationale omroep een hackje zetten bijvoorbeeld:

Stel: je bent net van school af en je krijgt een jobaanbod in het nec plus ultra van je afstudeerrichting. Een ongelooflijk interessante omgeving, een mooi startersloon, extrafiscale voordelen, ... noem maar op.

Raak je op kantoor toch wel helemaal gefrusteerd door een ongelooflijk klein detail zeker. Iets wat geen cent kost. Maar wel iets waar ik tot voor ik op de arbeidsmarkt kwam dagelijks mee opstond en mee ging slapen. 20 uur per dag was ik er soms aan vastgeklonken. Sterker nog: jaren heb ik het zelf mee gemaakt: radio.

Daar zit ik dan nu. Tussen saai suizende computers en collega's die noest,en oorverdovend stil voortwerken. Wacko wekker Wim, Hijg-r Heidi, Superprof Christophe, ... Het afscheid was onvoorzien, veel te snel van me weggegaan ook, dat gefluister van La Duyster.

Als het gemis me te veel wordt, grijp ik naar webradio en koptelefoontje. Maar dat is niet hetzelfde. Ik hou van de radio, mijn oren huilen. Ik wil m'n vriendjes terug!!

Mijn derde poging tot bloggen. Bij deze. Je hebt eenmaal regelmatige en onregelmatige bloggers. En het spijtige toeval wil dat (db) tot die laatste troep ongeregeld behoort.

Nu is er niks hatelijkers dan een blog die slechts onderhouden wordt als de Belgische spoorwegen -inefficiënt en allesbehalve uitnodigend dus.

Laat het toch een troost wezen dat telkens ik iets achterlaat, het een stevig stinkende hoop is.* Dat riekt dan naar ondingen als Apple computers, web- en printdesign, mistomgeven bergen van muziek, eigenzinnige observaties, kommaverkrachting en media.

De komende dagen, nachten, weken zal nog flink aan de vormgeving van dit ding gesleuteld worden. Maar afijn, de kop is eraf. Nu nog eindigen met enige idolatrie: "Au revoir, mes amis. Restez branchées et à la prochaine!"

*Doorspoelsuggestie: een frisse Westmalle Tripel of een gedeelde 75'er van La Chouffe.

M'n initialen vind je o.a. terug in de archieven van:

• 3voor12.vpro.nl
• belpop.com
• chirosas.be
• crammerock.be
• een.be
• fly.to/dewaeles
• standaard.be
• twitter.com/aaiBoek
• aaiboek.tumblr.com
  
• en op nos.nl
  

• facebook
• linkedin
• netlog
  

• soundcloud.com/aaiboek
  
• ilike.com/user/aaiboek
• last.fm/user/aaiboek
• mog.com/aaiboek
• aaiboek.muxtape.com
• myspace.com/aaiboek