aaiBoek

Toegegeven, ik ben een redelijk onvoorwaardelijk Humo-lezer. Jarenlang ging ik die ochtend in de krantenlang mijn dinsdagse portie zedenverlichting ophalen. En nu heb ik mezelf eindelijk zover gekregen een abonnement te nemen op dat wekelijks stukje Mortier-vertier.

Natuurlijk was Murphy weer in goede doen, toen ik vanochtend weer neurotisch mijn kloten op de toog van de krantenboer neertelde... Die avond in de brievenbus: mijn eerste abonnement-Humo. Niet dat twee tintelende rubbertjes te veel hooi op mijn -euh- vork zouden zijn.

Afijn. 't Is de inhoud die telt. En wat erger ik me toch in stijgende mate aan die irritante De Morgen-pen van een Douglas De Coninck. De interessantse dossiers worden pertinenter uitgediept dan het Deurganckdok dat wel. Maar die wat heeft die man toch een houterige stijl. Zageventen kunnen niemand om de vingers winden, me dunkt.

Maar genoeg verzuurd. Gelukkig is er Sam. Of beter nog: de b-r-i-l-j-a-n-t-e parodie van Cornelius Bracke op de Sam-blogs.

Een weekendje thuis. Dat moet toch al minstens drie maanden geleden zijn. En net in dat sociale vacuüm kwam ik in contact met het grootste aantal mensen ooit. Denk qua grote orde aan een getalletje met 8 nullen erachter.

Ach, voetjes op de grond en eens rustig uitkijken naar de dingen uit het grote-mensenbestaan: een dakje onder de winterzon? Vervoer? De professionele papierwinkel? En stiekem toch nog wat nieuw technologisch speelgoed. Om uiteindelijk vanavond weg te dromen bij virtuoze boys and their toys. Maar dit indachtig natuurlijk...

Terwijl m'n Google-statistieken aan het lopen zijn, even een videotestje plegen. En wel met een filmpje van een testrit met een zelfgemaakte bakfiets. (Meer info: nieuwsblad.be en aspis.chirosas.be.)

Gisteren snel de Google analytics-code ingeplakt. Kwestie van mee te zijn.
Er zit dus een postje over me and my Google in the pipeline.

18 jaren van mijn jonge leven, zowat 18 x 52 heb ik 's zondags mijn korte broek aangetrokken. Een zondag is totnogtoe zijn naam niet waardig zonder naar de chiro te gaan.

Maar de wijsheid gebiedt me te stoppen op een hoogtepunt. Dus trek ik er dit weekend een streep onder. Met pijn in het hart, maar het is mooi geweest.

Zo mooi zelfs dat ik me volgens de SAM-test een 'voortrekker' mag noemen. Die vind je op www.sam.be, "Met dank aan de bvba Openminds voor het ter beschikking stellen van de domeinnaam sam.be".

En door die Belgische dns-stunt is het hoogseizoen voor domeinjagers geopend. Net even de proef op de gratis som genomen bij registratie-domein.be om -hoe kon het ook anders- twee domeinnamen voor te bouwen chiro-sites te claimen.

Boeken zijn niet m'n beste vrienden. Ze zijn iets uit een andere wereld voor me, uit een wereld van intellegentsia die er rustig de tijd voor nemen. Hoewel, eigenlijk leg ik de schuldvraag van het niet-lezen bij mezelf: lees ik simpelweg te traag en heb ik daarom geen goesting om te gaan zitten in een hoekje met een boekje? In boekenbeurstijden een pertinente overpeinzing.

Kranten- en vooral tijdschriftenartikels zijn dan weer hapklare brokken die ik me graag laat smaken. Ach, ik ben een internetmens en scan me eenmaal oppervlakkig de pleuris. Als je dan op afgelopen maandag drie kranten diagonaal doorcrosste, dan kon je niet om de boekenstrijd op het net heen. De titanen wetten al langer hun messen, maar nu neemt het de proporties aan van de Franse sociale builenpest.

Een hele dag al spookte die Franse kwestie door m'n vermoeide hoofd. En het commentaar van Der Sturtewagen, maakt een jongmens niet bepaald vrolijker. Slachtoffer van onze eigen bezitsdrang, dat zijn we geworden. Die kutmarokkaantjes en teringturken -excuse les mots- willen ocharm meelopen in onze mallemolen van groot vertoon.

Een Duitse luxewagen met een leeftijd van twee cijfers eindigt geheid in hun handen. Een barokkig aantal pk's bleek ook vorige week -maar de teugels die slippen als een paling door onze vingertjes. En opzichtige merkkledij made in hun vaderland, moet er nog een nepgouden randje aan geven. Het is zij tegen wij.

Verslijt me nu niet als Sarkoziaan, alsjeblieft. Maar dit weekend kreeg ik een verzurende oprisping toen ik voor het goede doel de hort was opgegaan met een geleende bestelwagen. Daarop hing een Vlaamse leeuw gestickerd. En nadat ik het ding een nachtje had laten buitenslapen, waren de sticker en m'n achteruitkijkspiegel verschwunden.

De wereld staat in brand en we worden het stilletjesaan zelf gewaar. Snif.

Eindelijk een vrij dagje, eindelijk nog eens de tijd om wat aan te modderen op het net. En weer moeten de jongens de Soulwax het vehikel spelen voor mijn testjes. Dit keer met de fijne fotohosting van flickr.com -weer zo'n marketinguitschuiver trouwens.

Alle gekheid op een ... plankje. Hoewel Soulwax me dezer dagen meer conceptueel dan muzikaal interesseert, koop ik stiekem nog al hun releases. Alleen jammer dat een iPodcrash me een massa dj-sets en live-sessies armer maakte. But that's the E-talking for today.

Ooit op mijn donder gekregen omdat ik voor een autopromotioneel niemendalletje o.a. de quote 'het internet is van nature multimediaal...' niet wou opnemen. Geef nu toe, qua dooddoener kan ie tellen als een stockbroker.

Maar nu is dit plat commerciële zinnetje een handige kapstok om mijn komende experimentjes aan te kondigen. Verwacht nu geen technologische hoogstandjes uit de whizzkid-kama sutra.

Wel zal je hier ietwat luizige stukjes geluid, video en foto's gaan vinden, als ze een meerwaarde hebben en handig zijn tenminste.

De nationale omroep een hackje zetten bijvoorbeeld: