The Switcher
07 november, 2006
Dan heb ik morgen zoiets van eindelijk m'n Powerbookje terug. Dankzij die vriendelijke service in de Switchshops. Niet te verwarren met sweatshops, want het enige zweet dat daar mag parelen is angstzweet van ontevreden klanten.
Stel: In december 2005 koop je een computer. In april komt ie onzacht op het asfalt terecht. Ondanks wat schaafwonden blijft het schattige dingetje zich vrolijk verder kwijten van z'n dagtaken. In oktober begeeft de voeding van het veulen het.
Als volbloed-klant (sedert. 1992, Macwarehouse-tijdrekening) trek je naar je Apple-boer voor een groot onderhoud. Een week later krijg je per slakkenpost een offerte toegestuurd en steiger van de kosten én de trafo die je aangerekend wordt. 1 jaar garantie? Qué?
Je stuurt een mailtje dat je enkel een gratis vervangadaptor wil. En dat de rest van de herstelling aan m'n renners-reet (jawel, we bestijgen de jongste weken weer trouw onze stalen ros) mogen roesten.
Je krijgt maar geen antwoord en belt tijdens de officiële openingsuren naar de technische dienst in de hoofdzetel. Antwoordapparaat. Bij de lokale Apple-vazal (Waasland Shopping Hell) krijg je vervolgens te horen dat je echt wel naar de hoofdzetel moet bellen.
's Anderendaags nogmaals bellen ... na veel te veel vijven en zessen (>3 euro belkosten) pluizen ze hun mailbox uit en vinden ze je mailtje blijkbaar terug.
Sorry, ik Switch voortaan naar een andere leverancier.
UPDATE: Ik bleek al een poos te werken met de adaptor van m'n vorige mac-laptop te werken. Hoewel quasi-identiek aan de nieuwe trafo is die is helaas niet meer in garantie. Hadden ze me wel eerder kunnen zeggen. Dus grotendeels verschoning voor de dealer; ik helaas 79 euri armer.
Enfin, het leven is fijn, de bazin kut, én Humo heilig. Al was het maar door die drie free digi-Daan-tracks. Jippie!
